یک ماهه تو خیابونا دنبال کادوی تولدتم...
تولد تویی که از بین همه ی دوستایی که بریدن و رفتن. نبریدی و موندی!
به خودم قول دادم روز تولدت لبخندمو هدیه بدم بهت و بگم: ببین عارفه! من بهترم! خیلی بهتر. قول میدم بهتر ترم بشم....
میشینم.
هدیه ات رو با حوصله کادو میگیرم....
لبخندمو رو صورتم چک میکنم که اونجا باشه...
اس میدی.
چند وقته اس هات ۱ره از گله و سکایت و پشیمونی!
حرفی نمیزنم. سکوت میکنم که نشه سو تفاهم میخوام که بیام پیشت
بهت اس میدم.
میگی که وقت نداری و برنامه ات پره.
اون لبخند گنده یخ میزنه رو لبام و یه بغض میشینه رو لبام....
باخودم تکرار میکنم:مهم نیست! مهم اونه اون دلش خوش باشه!
جایی که دوست داره باشه.
هرچند این اولین سالیه که نذاشت تو این روز کنارش باشم.
مهم نیست سمیرا...
تولدت مبارک بانوی خوبی ها.....
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 